در این روزهای پر سر و صدا با سرکش های فراوان، بازی های آرکید را فراموش کرده ایم. آن کابینت های عظیم طوری طراحی شده بودند که از طریق صفحه مات خود به ما خیره شوند و شکست ما را بارها و بارها و بارها تماشا کنند. زیرا هر بار که این کار را انجام دادیم، یک ربع دیگر چنگال میرفتیم.
Poosh XL یک ارتباط کوتاه و سریع به آن روزها است، بازی ای که درباره شکست ناگهانی و بی رحمانه همراه با اجباری همه جانبه برای رفتن دوباره است. این یک خودبینی بسیار ساده است: یک فلش وارونه و آونگ مانند دائماً از کشتی کوچک نئونی شما به جلو و عقب می چرخد و وقتی دکمه A را فشار می دهید (یا دکمه A را فشار می دهید)، در جهت فلش به جلو پرواز می کند. اگر به هر چیزی از جمله دیوارها، موانع ثابت و دشمنان متحرک برخورد کنید، بلافاصله می میری. و همین است. این در واقع یک بازی تک دکمه ای است.
و بس است پیکان آونگی شما (پنجره؟ پیکان؟) بین حرکتها شارژ میشود، به این معنی که هر چه بیشتر آن را رها کنید، دورتر سفر خواهید کرد، که هوشمندانه به شما یادآوری میکند که عجله ندارید. این وسوسه انگیز است که سعی کنید تا جایی که می توانید سریع به جلو پرواز کنید و حرکت خود را حفظ کنید و حرکت بعدی خود را قبل از اینکه رانش آخرین حرکت کند انجام شود را انجام دهید. اما این همیشه منجر به فاجعه می شود و شما بهتر است آرام و روشمند بازی کنید. هیچ محدودیت زمانی فراتر از مهارتهای جایزه مختصر، که با پرواز در میان آیتمهای شناور به دست میآورید، وجود ندارد. فراتر از استفاده از آسیب ناپذیری کوتاه یا مسافت اضافی سفر، باید وقت خود را صرف کنید.
هر تلاش ناموفق یک نشانگر در مسیر باقی میگذارد و به شما این امکان را میدهد که هنگام عبور از آن در تلاش بعدی احساس پیروزی کنید و همچنین پست هدف مشابهی را برای دورترین فاصله خود ارائه میکنید. این به عنوان یک انگیزه عالی عمل میکند، زیرا یک شکست شرمآور زودهنگام باعث میشود تا زمانی که از خود جلوتر میروید، من را انتخاب کنید.
زیبایی شناسی جنگ هندسی بازی نیز تصادفی نیست. چند ایده قرض گرفته شده در اینجا وجود دارد، از جمله چاه های گرانشی از برخی موانع، که همه به خوبی در گرافیک واضح و واضح نشان داده شده اند.
در کنار حالت Survival مجموعه ای از چالش ها وجود دارد که دوره کوتاه تری را ارائه می دهد و سپس مدت زمانی را که برای تکمیل آن طول می کشد، ارائه می دهد. یا، اگر من هستید، بهطور بیمعنی چند بار طول میکشد که به دلیل ناتوانی ذاتیتان در رسیدن به هدف شکست بخورید. سوگند می خورم گاهی اوقات احساس می کنم ضمیر ناخودآگاه من فقط به دنبال موانع است.
اینها آرامش بسیار خوبی را از بی فایده بودن مکرر در یک سطح فراهم می کنند و به شما اجازه می دهند کمی استراحت کنید و در سطح دیگری بی فایده باشید.
مهمترین چیز در مورد پوش این است که بسیار سرگرم کننده است. این ممکن است بیش از حد ساده به نظر برسد، اما واقعاً هسته اصلی بازی های آرکید است: آیا بازی کردن و بازی کردن سرگرم کننده است؟ آیا می خواهید بلافاصله در یک چهارم دیگر بچسبید؟ و پوش این آزمون را کاملاً با موفقیت پشت سر می گذارد. در واقع، بسیار شرم آور به نظر می رسد که این در کابینت های آرکید در سراسر کشور وجود ندارد. یکی اینکارو برای من بکنه